อนุสาวรีย์ Nelson’s Column

Nelson’s Column เป็นอนุสาวรีย์ที่อันโดดเด่นใจกลางกรุงลอนดอนที่จัดว่าเป็นแลนด์มาร์คสำคัญที่ต้องมาถ่ายรูปในฐานะนักท่องเที่ยวเมื่อมาเยือนกรุงลอนดอน  โดยสามารถกล่าวได้ว่ามาลอนดอนแล้วไม่ได้ถ่ายรูปที่นี่ถือว่าพลาดมาก

Nelson’s Column เป็นอนุสาวรีย์ที่จตุรัสทราฟัลการ์(Trafalgar)ใจกลางกรุงลอนดอน  ซึ่งถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์แก่พลเรือตรี Horatio Nelson ผู้ที่ซึ่งเสียชีวิตในศึกสงครามทราฟัลการ์ซึ่งเป็นสงครามระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศสเมื่อปี พ.ศ. 2348 โดยอนุสาวรีย์แห่งนี้ถูกสร้างขึ้นในช่วงระหว่างปี พ.ศ. 2383 ด้วยการออกแบบของวิลเลียม ริลตัน  โดยมีลักษณะเป็นรูปปั้นขนาดใหญ่ที่มีความสูงถึงประมาณ 169 ฟุต วัสดุเป็นหินแกรนิตและทองแดง  ฐานโดยรอบประกอบรูปปั้นสิงโตขนาดใหญ่ที่ออกแบบโดยเซอร์เอ็ดวิน  และได้รับการตกแต่งด้วยโลหะสีบรอนซ์ขนาดใหญ่สี่แท่งซึ่งเป็นโลหะจากปืนของฝรั่งเศสที่จับได้  และยังมีภาพวาดของการรบที่แม่น้ำไนล์และการตายของเนลสันรวมไปถึงประติมากรเกรฟวัตสันวิลเลียมเอฟและจอห์นเอ็ดเวิร์ดคาริวที่ฐานด้วย  โดยอนุสาวรีย์นี้ได้ดำเนินการเสร็จสิ้นในปี พ.ศ. 2486 แต่ได้มีการทุ่มงบในการปรับปรุงและทาสีใหม่ในปี พ.ศ. 2549

อนุสาวรีย์แห่งนี้ได้มีคนปีนขึ้นไปหลายครั้งเพื่อดึงดูดความสนใจในการเรียกร้องรณรงค์การแก้ไขปัญหาต่างๆ ทางด้านสังคม  โดยเอ็ดดรัมมอนด์ป็นคนแรกที่ปีนขึ้นไปในปี พ.ศ. 2522 เป็นการปีนเพื่อต่อต้านขบวนการแบ่งแยกสีผิว หลังจากนั้นในปี พ.ศ. 2531 นายโจซิมป์สันและจอร์นสตีเวนได้ปีนขึ้นไปในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของแคมเปญกรันพีซกับฝนกรด  และต่อมาในปี พ.ศ. 2535 พวกเค้าทั้ง 2 คนร่วมกับมาร์ตินเค็ทเทอร์ก็ได้ปีนอึกครั้งในนามกรีนพีซเพื่อประท้วงต่อต้านการประชุมสุดยอดโลกที่บราซิล  นอกจากนั้นแล้วก็ยังมีบุคคลอื่นๆ อีกมากมายทีปีนอนุสาวรีย์นี้เพื่อดึงดูดความสนใจของผู้คนเพื่อต้องการที่จะเผยแพร่ข่าวสารหรือทำการประท้วงเพื่อเรียกร้องสิ่งต่างๆ กันจนนับไม่ถ้วนเลยทีเดียว

เนื่องด้วยมีการปีนประท้วงเรียกร้องความสนใจจากผู้คนอยู่บ่อยครั้งจึงทำให้อนุสาวรีย์แห่งนี้เป็นจุดสนใจจากคนทั่วโลก  นอกจากนั้นแล้วด้วยขนาดที่ใหญ่มากและความสวยงามของอนุสาวรีย์แห่งนี้รวมทั้งตำแหน่งที่ตั้งอยู่ศูนย์กลางของจตุรัสทราฟัลการ์อันเป็นศูนย์กลางของลอนดอนด้วยแล้วจึงทำให้ที่นี่มีนักท่องเที่ยวมากมายจากทั่วทุกมุมโลกแวะเวียนมาถ่ายรูปกันไม่ขาดสายกันเลยทีเดียว  เรียกว่ามาลอนดอนแล้วไม่มาที่นี่ก็เหมือนมาไม่ถึงลอนดอนนั่นเอง